مادرم زهرا ، سلام ...

مادرم زهرا ، سلام...

   از انتها شروع می کنم .

              مدتی است به این می اندیشم و هر چه بیشتر فکر می کنم کمتر پاسخ می یابم . چگونه بگویم از صبح که فرشته های ملکوت، با بال های آسمانی خود اشک های فرزندان تو را از چهره می زدایند. دست های مهربان تو، توان در آغوش گرفتن گل های باغ رسول را ندارند و امان از چشم های تو بانو که نه تاب گریستن دارند و نه تاب نگریستن .

       بقیع ، چکامه ای از اندوه بی پایان توست بانو! این نام توست که بر اندام بی پایان جهان شناور است. نام توست که از تمام دریچه های آسمان می تراود؛ نامی که با مظلوم ترین واژه ها گره خورده است. از باغستان ها عطر حضور تو جاری است حالا که کودکان گرد تو حقله زده اند ، حالا که قلب های کوچکشان در مشت گره شده تو و پهلوی کبودت می تپد ، مثل آن روزها با زبان راز و با نگاهی دل نواز، با علی سخن بگو که او دلشکسته است و تنها ...

                  

                 زهرا(س) ای حامی ولایت ... ای شهیده ی امامت ...